As the wind blows...

An English post. Again. Well, I started this blog off as a english one, so it makes sense to end it like that. doesnt it?

We all have multiple faces. We are different to different people. What we are is defined differently in every equation. To me, dreams, was one such equation. A person who writes poem, a guy who takes on serious stuff, someone who romanticizes love and is willing to believe in its magic.

As said in a previous post, one day you wake up and you know you have changed. Something that formed the core part of that personality has changed. You cannot be the same anymore.
When i can no longer believe in love, when i can no longer write poems, it seems kinda weird to keep writing the same.

Having said that, the blog world has given me a lot of good friends and made me meet some interesting people around the world.

I will no longer be continuing this blog or this gmail id. I can be reached at my yahoo id.

As everything else, It was very beautifull while it lasted... I guess dreams always tend to be that way.. until you wake up

D

போட்டினு வந்துட்டா...

ஒரு single வீடியோவை பார்த்து தமிழ் கலை உலகமே பதறி போனதாக தகவல். அதனால் நடந்த இரகசிய மீட்டிங்ல இருந்து அந்த வீடியோவை பார்த்த விட்டு வந்து கொண்டு இருந்த சில பிரபலங்களிடம் கேள்வி பதில்..

"இந்த வீடியோவை பார்த்த பின் என்ன நினைக்கறீங்க?"
விஜய்: என்னை பார்த்து தமிழ்நாட்டுலயே இந்த கேள்வியை கேட்ட முதல் ஆள் நீ தான்.. பார்த்தேன்.. கண்ணா... வாழ்க்கை ஒரு சக்கரம். இன்னைக்கு தெலுங்கில எடுத்ததை நாளைக்கு தமிழ்ல எடுப்பேன்..


(வீடியோ பார்த்து வேகமாய் எங்கயோ கிளம்பி கொண்டு இருக்கின்றார் தல)
"தல எங்க போறீங்க?"
அஜீத்: ஒருத்தனுக்கு ஆட தெரியலைனா ஆடி காமிச்சடலாம்... பாட தெரியலனா பாடி காமிச்சடலாம்.. ஒரு வேளை செய்ய தெரியலைனு சொன்னா... செஞ்சும் காமிச்சடலாம்.. ஆனா இதை... அனுப்பி தான் காமிக்கனும்.. அனுப்பறேன்.. மொத்த சென்னையிலும் பின்னால அனுப்பறேன்...

எப்பவும் போல யாரும் கேட்காமயே வந்து பதில் சொல்றார்...
சிம்பு: இதெல்லாம் ஒரு வீடியோவா? இதை காமிக்க ஒரு சிடியா? உங்களுக்கே இல்லை கொஞ்சம் கடியா? நயந்தாராவாச்சும் இருக்கா இதுல ரெடியா?

இவரு தனியாவே பேசிட்டு இருக்காரு.. பக்கத்துல தான் யாரும் காணும்..
தனுஷ்: ஹலோ... என் பேரு தனுஷ். உங்க பேரு பாலய்யாவா? எங்கப்பாவா.. அவரு ஒரு பெரிய டைரக்டரு.. உங்க அப்பா? ஓ அப்படியா... உங்க வீடு எங்க இருக்கு? ஓஹோ.. எப்படி நிறுத்தனீங்க? எங்க மாமா கிட்ட சொல்லி நானும் எடுக்க வைக்கனும்.. அடுத்த படுத்தல..

கண்கள் சிவக்க... மிக மிக கோவமாய் வந்து கொண்டு இருக்கின்றார், தமிழகத்தின் வருங்கால முதலமைச்சர்.. புரட்சி கலைஞர்.. விஜயகாந்த்த்த்த்....
கேப்டன்: எனக்கு எடுத்ததுல எல்லாம் வெற்றி கிடைக்கனும்னு தான் எனக்கு விஜயராஜ் அப்படினு எங்கம்மா பேரு வைச்சாங்க. என்னைக்காச்சும் ஒரு நாள் ரஜினிகாந்த் மாதிரி ஆகனும்னு தான் நான் அதை விஜயகாந்த்னு மாத்தி வைச்சேன்.. எனக்கு போட்டியா யாரும் வர முடியாது. இதப்பாருங்க தமிழ்நாட்டுல மொத்தம் ஓடுற ரயிலுங்க எண்ணிக்கை 5842. அதுல இந்த நேரத்துக்கு ஓட வேண்டியது 1765. அதுல நேரத்துக்கு இப்ப சரியா ஓடுறது 547. அதுல நான் இப்போ நிறுத்த போறது 542. மீதி 5 வண்டியில நம்ம நாட்டுக்காக இரவும் பகலும் காவல் நிக்கிற இராணுவ வீரர்கள் இருக்கிறதால, அதை எல்லாம் மட்டும் நிறுத்தமாட்டேன்..
(கண்கள் இன்னும் சிவப்பாக.. பற்களை நற நறவென கடிக்க ஆரம்பிக்கிறார்.. நான் அங்க இருந்து எஸ்கேப் ஆகிறேன்)

அட.. அப்படி என்ன வீடியோ அது?



ஜெய் சந்திரகேசவா!!!!

வயதுக்கு வந்த தருணம்..

மு.கு: இது அந்த மாதிரி பதிவு இல்லை. பெயரை பார்த்து ஏமாறாதீர்கள்

நான் காலேஜ் ஹாஸ்டலில் தங்கி இருந்த பொழுது. ஒரு வார விடுமுறைக்கு வீட்டிற்கு சென்ற பொழுது என் தந்தையுடன் சதுரங்கம் (chess) விளையாட நேரிட்டது. ஆரம்பித்து பத்து நிமிடங்களில் நான் ஜெயிக்க போவது எனக்கு தெரிந்து விட்டது. என் தந்தையுடன் விளையாடி பல வருடங்கள் ஆகி இருந்ததும், இதற்கு முன் ஜெயிக்கிற மாதிரி கிட்ட கூட வராததும் நினைவிற்கு வந்தது. லேசான ஆச்சர்யத்துடன், தோற்று போனேன். (நமக்கு பிடித்தவர்களிடம் ஜெயிப்பதை விட தோற்பதே சுகம் தான்)

ஹ்ம்ம்ம்.. தூங்க போகும் முன் ஒரு ரோஜா மொட்டை பார்க்கின்றோம். அடுத்த முறை அதை கவனிக்கும் பொழுது அது மலர்ந்து அழகான ரோஜாவாகி நிற்கின்றது.

வாழ்க்கையில் எப்பவுமே இப்படி தான். ஒரு படியில நின்னுட்டு இருப்போம். திடீர்னு ஒரு நாள் வேறு ஒரு படிக்கு வந்துவிட்டதை உணர்வோம். நமக்கே ஆச்சர்யமாக இருக்கும். தாண்டி வந்த படிகளும் அடைந்து விட்ட உயரமும் இன்னும் சற்றே தெளிவாக காட்டும் நமது சுற்றத்தை. பின்னால் திரும்பி பார்த்தால்.. நாம் செய்தது சிலபல சின்ன பிள்ளை தனமாக இருக்கும். இத்தனைக்கும் நல்லா யோசிச்சு செய்வதாக நாம் நினைத்து செய்தது கூட.

காதலும் கூட அப்படி தானோ என்று எனற்கு தோன்றுகின்றது. குழந்தையாக இருந்த பொழுது ரசித்த ரயில் வண்டி பயணங்கள், பெரியவரானதும் சீக்கிரம் போய் சேர்ந்தால் மதி என்றாகும் நிலைமை போல. லேசான அலுப்பு தட்டி விடுகின்றது. அப்படி தோன்றிய பின்னும் முன்ன மாதிரி கவிதை எழுத முடியுமா என்று தெரியலை. சாமிக்கு பூஜை செய்யும் ஒருவன் மனதில், திடீரென இது சாமி இல்லை.. கல் தான் என தோன்றி விட்டால், எப்படி அவனால் வழக்கம் போல முழு மனதுடன் தான் நேற்று வரை செய்ததை எல்லாம் செய்ய முடியும்? காதல் கவிதைகளும் அப்படி தான். இந்த.. காதல் ரசிக்கும் தன்மை போயிடுச்சுனா அந்த சந்தேகம் எப்பவும் இருந்துட்டே இருக்கும். கவிதை எழுத வராது. சிரிப்பு தான் வரும்.



என்னடா சொல்ல வர அப்படினு கேட்பவர்களுக்கு: ஆக நான் சொல்ல வருவது என்னனா, எனக்கு காதல் - கவிதை எழுத கொஞ்ச நாளா வரலை. அதுக்கு தான் இந்த பில்ட் அப்.

இதுக்கும் தலைப்பிற்கும் என்ன சம்பந்தம்?

வெறியும் பற்றும்

தன்னம்பிக்கைக்கும் தலைக்கனத்துக்கும் என்ன வித்தியாசம்? தன்னால மட்டும் தான் முடியும்னு சொன்னா தலைக்கனம். தன்னாலயும் முடியும்னு சொன்னா தன்னம்பிக்கை (சரி.. சரி.. கஜினில பார்த்துட்டீங்க..)

பற்றுக்கும் வெறிக்கும் என்ன வித்தியாசம்?

வெறினா உடனே என்ன நியாபகம் வரும்? ஜாதி வெறி. மத வெறி. கட்சி வெறி.. அது தப்புனு உடனே சொல்லிடறோம். (அதுவே தப்பு இல்லைனு நினைச்சீங்கனா.... ஒன்னும் சொல்றதுக்கு இல்லை! சந்தோஷமா இருங்கப்பு) அது போக நிறைய இருக்கு.

மொழி வெறி: இதுவும் தப்பு தாங்க. மொழி என்பது மனதில் தோன்றும் எண்ணங்கள் பிறரை சென்று அடையும் ஒரு வழி. அவ்வளவு தான். தமிழ்ப்பற்று இருக்கலாம். வெறி இருக்க கூடாது! தமிழ் பதிவுல ஆங்கில வார்த்தை போட கூடாது.. தமிழ் சினிமாக்கு தமிழ் பெயர் வைச்சா வரி விலக்கு.. என்னங்கடா காமெடி பன்னறீங்க!!!!! ;)

கலாச்சார, பண்பாட்டு வெறி: ஒரு முறை ஒரு அரசியல்வாதி சொன்னான் கமலை(நடிகர் கமல்) பற்றி ஒரு பேட்டியில். உதட்டுக்கு உதடு முத்தம் கொடுக்கிறது தமிழ் கலாச்சாரம் இல்லை அப்படினு. (தெரியலை. இவன் ஒரு வேலை கை கொடுக்கிறது தான் முத்தம்னு நினைச்சிட்டு இருக்கானோ?). ஜீன்ஸ் போட கூடாது, கதர் போடனும்னு இன்னமும் சொல்லிட்டு திரியற ஆளுங்க இருக்காங்க. தப்புனு சொல்லலை. கலாச்சார பாசம் இருக்கலாம். நீங்க போடாதீங்க. உங்க பொண்ணை தாவணி கட்டி காலேஜ் அனுப்புங்க. அடுத்தவர்களை கட்டாயப்படுத்த உங்களுக்கு உரிமை இல்லை.

நம்ம மும்பைல காமெடி செய்வாங்க. பார்க்ல காதலர்கள் உட்கார்ந்தா அது இந்திய கலாச்சாரம் இல்லைனு இவனுங்க ரகளை செய்த காலம் உண்டு. ஏன்டா.. பிறந்ததுல இருந்து அங்க தான இருக்க. பாம்பே ரெட்லைட் ஏரியாவை முதல்ல சுத்தம் செய்யறது தான! காதலர்கள் தான் கிடைத்தாங்களா? (திரும்ப எதுவும் செய்ய முடியாதுல.. ஸ்டூடண்ட்ஸ் பவர் மண்ணாங்கட்டி எல்லாம் சும்மா! வெத்து பேச்சு. இந்த லூசு சிம்பு படத்துல தான் பேசிட்டு திரிவான். பார்த்து நம்பிடாதீங்க! உயிரோட நாலு பொண்ணுங்களை எரிச்சப்ப எல்லா காலேஜ் ஸ்டூடண்ட்ஸும் சேர்ந்து கிழிச்சத தான் பார்த்தேன்ல! அட.. சும்மா அமைதி ஊர்வலம் போலாம் வாங்கடானு சொன்னா கூட இஞ்ஜினியரிங் பசங்க எங்க வந்தாங்க!)

உங்க வீட்டுல இருக்கும் வரை நீ உன் கலாச்சாரம்னு சொல்லி கோமணம் கட்டிகிட்டு இரு. We dont care. அடுத்தவங்க எப்படி இருக்கனும்னு நீ சோல்லாத!

1000 வருஷம் முன்னாடி சைவர்களும் வைணவர்களும் அடித்து கொண்டு செத்தார்கள். 500 வருஷம் முன்னாடி சமணர்களை கழுவில் ஏற்றியது சைவமும் வைணவமும். 100 வருஷம் முன்னாடி பொண்ணுங்களை உயிரோட எரிச்சீங்க. (இப்பவும் தான்!). கலாச்சாரம், பண்பாடு என்பது காலத்துக்கு ஏத்த மாதிரி மாற தான் செய்யும்! புரிஞ்சுகோங்க. "மாற்றம் என்பது மானிட தத்துவம்.. மானிட தத்துவம் மகத்துவம் அறிவீர்"... கண்ணதாசன் வரிகள்.(I think so )

தேசிய(இந்திய) வெறி: First, I have to agree i had this for a long time. It took me 3 years staying outside India to cure me out of this. I dont think it has made me less Indian. If anything, now i understand more abt why I am proud to be an Indian. And NO. it doesnt mean I think we are the best, most generous, kind hearted, blah blah blah... greatest culture in the world.

நீங்க காசுக்காக வெளிநாட்டு கம்பெனிகளுக்கு வேலை பார்ப்பதை .. Microsoft Runs because of Indians என்றும், தமிழ் மன்னர்கள் மலேசியா மேல எல்லாம் படை எடுத்ததை மறந்து, India never Invaded any country என்றும், முதன் முறையா மதபோதகர்களை வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்பினது நாம தான் என்பதை மறந்து India never aggresively spread its religion என்றும் சொல்லி chain mail அனுப்பினா உண்மையாகாது!

Without knowing the truth and just blindly following something is similar to the 'Faithfullness' trait of a dog. You dont have to be a human to do it. புரிந்து நேசியுங்க. அது தான் மனிதம். அந்த நேசம் வெறியாகாம பாத்துக்கோங்க. கர்ணன் எவ்வளவு தான் நல்லவனா வல்லவனா இருந்தாலும், அதர்மம்னு புரியாம அவன் வைத்திருந்த நட்பு தான் அவனை கொன்றது.

இப்படி சொல்லிட்டே போகலாம். கடவுள்ல இருந்து காதல் வரை எதுல வெறி இருந்தாலும் தப்பு தான். அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமிர்தமும் நஞ்சு!

அப்புறம் இன்னும் ஒரு பரவலான அபிப்பராயம்.. இந்த குறிப்பிட்ட ஜாதி/மதம்/மொழி சம்பந்த பட்டவர்கள் அதுல வெறியா இருப்பாங்கனு. Pls dont generalise. இந்த வெறிக்கு மதம் ஜாதி மொழி தேசம் இதெல்லாம் ஒரு சாக்கு தான்.

வெறி என்பது ஒரு நோய். எப்போ உங்க கொள்கைக்காக அடுத்தவங்க கஷ்டபடுவது தப்பே இல்லைனு நினைக்கறீங்களோ (ஏனா உங்க கொள்கை அவ்ளோ உசத்தில :P) அப்போ உங்களுக்கு அந்த நோய் முற்றி விட்டதுனு சொல்லலாம். உன் கொள்கைக்கு நீ உயிரை கொடு. என்னத்தனா பன்னு. அதுக்கு சம்பந்தம் இல்லாதவரை அது எப்போ பாதிக்க ஆரம்பிக்குதோ.. அப்போ அந்த கொள்கை மேல உள்ள உன்னோட பற்று வெறியா மாறுது. அந்த வெறி உன்னையும் உன்னை சுற்றி உள்ளவர்களுக்கும் கெடுதல் மட்டுமே செய்ய முடியும்.

அப்ப வித்தியாசம் வெறிக்கும் பற்றுக்கும் புரியுதாங்க? Any 'நச்' one liners?