சில சமயம் விளையாட்டாய் (Quirks of LIFE)

நிஜமாவே கடவுள் என்று ஒருவர் நம்மை பார்த்து கொண்டு இருந்தால், அவருக்கு ரொம்ப லொள்ளுங்க!

நான் 10த் படிக்கும் போது class -ல ஒரு discussion. வெளிநாட்டுக்கு போய் வேலை பார்ப்பது சரிய தவறா? என்று. class-ல நான் ஒருத்தான் தான் அது சரியில்லை என்று சொன்னேன். மற்றவங்க எல்லாரும் அது சரி தானு என்று சொல்ல ஒரே சண்டை . கடைசி வரைக்கும் நான் ஒத்துககவே இல்லை.
ஆனா, Engg. முடித்து ரெண்டாவது மாதம் அமெரிக்க வந்தவன். இன்னும் இந்தியா ஒரு முறை கூட திரும்ப வரலை. ரெண்டு வருஷம் ஆகுது

ரொம்ப நாளா பசி என்றால் என்னவென்று எனக்கு தெரியாது ..எனக்கு ஒரு 12 வயசு இருக்கும். ஒரு நாள் busstand ல நிற்கும் போது ஒருவன் road இல் படுத்து அழுது உருண்டு கொண்டு இருந்தான். யாராவது ரெண்டு ரூபா கொடுங்க..சாப்பிட்டு 5 நாளாச்சு அப்படினு .. அப்பா அவன் act பண்ணானா இல்ல நிஜமாவே பசிச்சுதா அப்படினு எல்லாம் எனக்கு தெரியாது ஆனா அவன் முக்ம, அந்த அலறல், நான் சாப்பிடும் போது எல்லாம் ஞாபகம் வரும்.. அதனால தானோ என்னவோ, யாராவது பிச்சை கேட்டா என்னால அவங்க சும்மா ஏமாததுராங்களா அப்படினு எல்லாம் யோசிக்க தோன்றாது.. 12த் ல bus ஒன்றில், கால் ஊனம் போல் வந்த பிச்சை காரன் bus start ஆனதும் , இறங்கி ஓடினது பார்த்து மாதவங்கெல்லாம் திட்டின கூட எனக்கு திட்ட தோன்றவில்லை ...

மற்ற ஒரு சம்பவம்.. கவிதையா..
கையில் குழந்தையுடன்
பத்து வயது பென்..
அவளுக்கு தாய்
இட்ட பெயர் நான் அறியேன்
ஆனால்
சமூகம் இட்ட பெயர்
பிச்சைகாரி..
பசிக்கும் பொழுது
அவளும் அழுவாளா
அவள் கையில் இருக்கும்
குழந்தையை போல..
அவளுக்கு கடவுள் நம்பிக்கை
இருக்குமா?
எது அவள் கடவுள்?
ராமரா ஏசுவா அன்றி அல்லாவா?..
பெரியவள் ஆனதும்
என்னவாக வேண்டும்
என அவள்
கனவு காண்பாள்..
அவளை கண்டதும் தான்
எனக்கு
என் உடைகளும்
சுமைகள் ஆகின..
அவள் கிழிந்த உடையில் தெரிவது
அவள் தேகம் அல்ல
நமது தேசம்..

ம்ம்..ரொம்ப Sad மூடு வந்துடுச்சா..
சரி அதனால lets finish with a poem from "விழி ஈர்ப்பு விசை" ப்றோம் தபு சங்கர்

சற்று முன் நீ
நடந்து போன தடயம் எதுவும் இன்றி
அமைதியாக கிடக்கிறது வீதி

எனினும்
அதிவேக ரயில் கடந்த போன தண்டவாளம் போல
இன்னும் அதிர்கின்றது
என் இதயம்