பிரிதலும் பிரிதல் நிமித்தமும்.. உறவுத்திணை

ரொம்ப நெருக்கமா பழகிட்டு, உங்க நண்பன் அல்லது நண்பி கிட்ட இருந்து பிரிந்து, அடுத்த 5 வருஷம் அவங்களை பாக்க மாட்டோம் என்று தெரிந்து பிரிந்தா, என்ன பேசுவீங்க? அந்த கடைசி நிமிஷம்? மௌனமா?

இதயங்கள் புரிந்து விட்டால், மொழிகள் தேவை இல்லை, வலிகள் எங்கும் இல்லை.

எல்லா உறவுகளுமே சந்தோஷம் மட்டும் கொடுப்பதில்லை. துக்கம், துயரம், ஏமாற்றம் என கலந்து தான் வரும். அது தான் மனிதா இயல்பு. 10 வருஷமா உயிருக்கு உயிராய் காதலிச்சு கல்யாணம் பன்னி, டைவார்ஸ் ஆனவர்களும் இருக்காங்க. கல்யாணத்தப்ப தான் தன் வாழ்க்கை துணையின் முகத்தை முழுமையா பார்த்து, சந்தோஷமா இருக்கும் குடும்பங்களும் உண்டு.

நாம் ஒன்று நினைக்க, விதி/இறைவன்/ஏதோ ஒன்று வேறு மாதிரி தான் நினைக்கும்! "நினைத்ததெல்லாம் நடந்து விட்டால், தெய்வம் ஏன் எதற்கு?" அப்படினு சும்மாவா பாடினாங்க.

ஏன் காதலிக்கனும்.. ஏன் மனசுடையனும்? ஏன பழகனும்.. ஏன் பிரியனும்? இப்படி நிறைய பேர் மனசுல லேசா பயம் இருக்கும். நம்மை முழுமையாக emotionally dependent ஆக்க விடாத இந்த பயம் ரொம்ப நிதர்சனமானது. This fear, always enables us to hold a little of us back, not surrender us ultimately to another... to help us recover, in case the relationship fails.

இது நல்லதா? கெட்டதா? எல்லாத்தையும் போல இரண்டும் இல்ல. தேவையான அளவில் இந்த பயம் நம் நல்லதற்கு தான். புயல் அடிச்சு, விதைச்ச பயிர் நாசமாயிடும் என விவசாயி விதைக்காமல், உழைக்காமல் இருப்பதில்லை. நம்ம மலர்ந்தா, தன்னை செடியில் இருந்து வெட்டி சூடிக்கொள்ளுவார்கள் என ரோஜாக்கள் பூக்காமல் இருப்பதில்லை. உறவுகளும் அது போல தான். பயந்து கொண்டே நாம் இருந்தால் நாம் அப்படியே இருக்க வேண்டியது தான். Yes you are emotionally safe. But I, as a person, would rather take the risk of succeeding (not that i did).

பிரிவுக்கு பயந்து, ஒதுங்கி விட்டால், நட்பால் கிடைக்கும் அந்த சில நாள் சந்தோஷமும் இல்லாமல் போய் விடும்.. உண்மை தான், கடசில மனசு கஷ்டப்படும், But for the happiness earlier, I think it is worth it.

அதே மாதிரி, காதல் வெறும் காயம் என்பதும் இல்ல. தோற்ற காதலிலும், ஒரு தலைக்காதலிலும் கூட ஒரு சுகமும் இருக்கு. ஒரு வாழ்க்கைக்கான பாடம் இருக்கு. வலிகள் இருப்பது நிஜம் தான். ஆனால், வழிகள் கிடைப்பதும் நிஜம்.

வலிக்கு பயந்து, வழியில் போகாமல் இருந்தால், எப்பவும் அப்படியே தான் இருப்போம். அப்போ நமக்கும், சந்தோசம் துக்கம் உணராமல் இருக்கும் மரத்துக்கும் என்ன வித்தியாசம்?

எல்லாவற்றிர்க்குமே ஒரு விலை உண்டு. ஏதேனும் ஒன்றை விட்டுக்கொடுத்தால் தான், மற்றொன்றை அடைய முடியும். வருங்காலத்தில் நிகழப்போவதை நினைத்து பயந்து செயலற்று இருந்தா எப்படி?

Having said this, It depends and differs from person to person. Some are more risk-willing than others ;). (And i think they are the ones who lose big time or win big time). If you never try, even the most feasible is impossible.

Moderation, is what life needs most.. of all qualities.

அளவுக்கு மின்ஞினால் அமிர்தமும் நஞ்சு. மிக குறைவான அளவில், நஞ்சும் உயிர் காக்கும்!
எது அமிர்தம், அது நஞ்சு என பிரித்தறிவது மிக சுலபமல்ல.. But then, if everything is clear cute, where is the challenge.. huh?

என்னடா சொல்ல வர்ற என நீங்க எப்பவும் போல கேட்பதும்,
"சொல்றது சிவன்னாலும்
செஞ்சது மனுஷப்பய தான்"
அப்படினு சொல்லிட்டு, நான் முடிச்சுக்கிறேன்!